Skończyłem technikum a dodatkowo, dostałem się na studia dopiero za drugim razem. Jestem więc dwa lata starszy od osób na roku. Słyszę takie pełne zatroskania głosy: \"o Boże straciłeś dwa lata\" A ja jakoś tego nie czuję, mi się wcale nigdzie nie śpieszy, wydaje mi się, że moje życie i tak nie ma sensu i nic mnie nie czeka. Nigdy nie miałem dziewczyny i nie bardzo wierzę, że kiedykolwiek będę ją miał. Może nigdy nie założę rodziny. Więc do czego się tu śpieszyć. Ale dokąd tak śpieszą się inni?

Nie mam pojęcia, pewnie każdy chce szybko przeżyć jak najwięcej dobrych chwil;-).

Każdy sam wyznacza sobie priorytety. Ja np. również miałem przerwę w studiach, ale akurat jej nie żałuje, bo przeznaczyłem ją na prace i podróże, które niekiedy uczą więcej niż jakakolwiek uczelnia. Ogólnie wychodzę z założenia, że pewne rzeczy w naszym życiu potoczą się bez naszej znacznej ingerencji, ale jednak na większość decyzji to my mamy wpływ. Nie ma co patrzeć na życie tak pesymistycznie. Wiadomo są lepsze i gorsze dni, ale każdy warto przeżyć jak najlepiej i najintensywniej.